“Ik ga straks tegen de juf vertellen dat wij vanmiddag lekker metalteepjes hebben gegeten!”, zei dochtertje-lief (bijna 5 jaar) enthousiast toen ik het hele spul weer naar school bracht. “Jij maakt de allerlekkerste metalteepjes van de heeeele wereld, papa!”, slijmde ze verder. Dat doen dochtertjes bij hun papa’s: slijmen. En papa laat zich altijd gezapig om haar kleine vingertje winden.

Als ze zulke schattige dingen zegt verbeter ik haar niet gelijk, maar ik vraag: “Wát hebben we gegeten?”. Ze heeft intussen al lang door dat ze dan iets kroms heeft gezegd als ik zo’n vraag stel. Dan fronst ze haar wenkbrauwen en kijkt me nijdig aan. Als antwoord kreeg ik een jengelig: “Phaaphaahaaaa, dóe níet zo stohom!”. Ik til haar op, geef haar een kusje op haar boosgerimpelde neusje en ik zeg: “Maar ik heb je niet goed verstaan, wat zei je nou?”. Ze lacht al weer naar me, maar kijkt nog wantrouwend. En dan zegt ze zuchtend: “Ik word er zoooo moe van dat jij altijd zoooo slecht luistert”. Een blik in de spiegel.

Ik pruil mijn mond en buig nederig mijn hoofd. “Okee, sorry hoor. Ik zal beter luisteren”. En dan gaat de deur van de school open, en stormen alle kinderen naar binnen. Later als ze weer uit de school stormen vliegt dochterlief me om mijn nek en begint een heel verhaal: “Ik heb verteld dat ik metal.. eh ik bedoel eh..hihihihi..eh…o ja.. mentholteefjes heb gegeten en mag ik afspreken want ik heb de hele dag nog niet gespeeld kijk papa ik heb een tekening gemaakt en ik heb in de poppenhoek gespeeld en hier is een briefje ook voor jou”. En dan haalt ze diep adem voor de volgende lange zin. Haar tweelingbroertje kijkt me begrijpend aan en haalt zijn schouders maar op.

 

 

 

Voordat de nieuwe woordenbrij eruit komt zeg ik snel: “Wat goed dat je het hebt verteld. Moest de juf er ook zo om lachen?”. Ze knikt en kijkt ineens weer een beetje sneu (op haar gezichtje passeren dagelijks alle seizoenen). “Maar mijn juf wist wél wat het was hoor”, zegt ze dan triomfantelijk. Zo, daar kan ik het dus mee doen. Papa is dom en de juf is heilig. En zo is het goed, want slimme kinderen hebben vaak papa’s die zich heel bewust van de domme houden.

De wentelteefjes die ik tussen de middag had gebakken waren inderdaad erg lekker.

 

Powered by ScribeFire.