Zemelhanen

Heeee, lang niet gezien! Hoe is het met jou?

Ach, de rug wordt toch minder hè, maar verder mag ik eigenlijk niet klagen. En jij?

Mwoch, afgezien van mijn knieën gaat ‘ie in principe best lekker.

Zo zo. Mooi hoor. Ach jij ook met je krakende knieën! … Hoorde je dat?

Wat?

Dat knak-knak-geluid. Dat zijn mijn onderste ruggewervels. Helemaal verrot joh.

Lachuh zeg! Doe nog es?

Wacht effe…oe…doet een tikkie zeer maar

Hahahaha!

Ja lach jij maar, het is anders geen pretje.

Ja, net als mijn piepende schouders. Dat is echt zo naar.

Laat es horen dan?

Let op…ai…aaah

Hihihihi, wat maf. Nou, jij kán ze tenminste nog zo draaien. Bij mij zit ’t helemaal op slot.

Dat ken ik maar al te goed. Heb ik een half jaar voor bij de fysio gelopen.

Ik loop er al bijna 2 jaar voor bij de haptonoom. Helpt allemaal niks.

Nee! Wat rot voor je. Nou, mijn nieuwe wagen met massagestoel is wel een uitkomst hoor. Kom ik heerlijk…eh redelijk los op mijn werk. Is ook wel iets voor jou misschien.

Ach, wees blij dat jij nog zélf kunt rijden. Ik heb tegenwoordig maar een chauffeur. Wordt overigens helemaal vergoed door de verzekering.

Zo zo, bofkont. Mijn verzekering wilde mijn aangepaste auto die ik toch echt nodig heb om nog enigszins te kunnen functioneren, niet vergoeden. Geen cent keerden ze uit. Ik moest er ons huis voor verkopen om niet failliet te gaan. We zijn er erg op achteruit gegaan.

Zo, daar word ik wel even stil van. Dat klinkt niet best.

Nee, ’t is nie best nee. We wonen nu noodgedwongen in een hutje op de hei. Krap 450 vierkante meter. Maar wel knus, dat wel.

Tjongejonge.

Nou, en ik ben ook nog eens hardstikke allergisch voor hei.

Daar kan ik over meepraten. Zie je deze vlekken?

Ziet er niet best uit. Uitslagje?

Uitslagje?? Nee joh, dat is afgestorven huid. Visallergie. Als ik nu ook maar vislucht ruik, krijg ik binnen 10 seconden een shock. Ik moest er mijn directeursfunctie voor opgeven.

Jij directeur? Goh. Waar dan?

Ik was directeur van een grote visafslag. Nu ben ik noodgedwongen directeur van een Zwitserse chocoladefabriek. Ik moest van de dokter naar Zwitserland verhuizen namelijk. Vanwege de schone, visluchtvrije lucht. Is ook best behelpen hoor.

Jaaa ja. Goh.

Oei, is het al zo laat. Ik moet rennen…als ik dat zou kunnen tenminste. Nou, het ga je goed hè. Hou je maar taai ouwe mopperkont.

Insgelijks! En hou jij je ook taai ouwe knorrepot.

13 comments

  1. Doet me denken aan die man die altijd zei dat hij zich zou beperken tot het vertellen wat wel gezond was. Dan was hij sneller klaar zei hij.
    Blijft tobben om er nog wat van te maken.

    1. ik hoorde laatst twee zemelaars van 50+ over elkaars kwaaltjes praten. Niet zo extreem als hierboven natuurlijk, maar het was toch een soort opschepperigheid over hun eigen leed. Verworden alle kerels tot krakende, zeurende krukken?
      Laat ik de deur maar open zetten…

  2. nou ik vind het anders heerlijk om
    te mopperen over de griepvirus die me in zijn greep houdt…

    het benoemen van lichamelijke ongemakjes is dus niet voorbehouden
    aan rijke heren van boven de vijftig!

    ik ga subiet mijn polis doorscannen op zwitserlandclausules:))

  3. Kijk, het was hier heel gezellig gisteravond. Ik stond toen net onder de douche mijn getergde schouders los te weken en mijn piepende luchtwegen vrij te stomen…

    @Assyke: er is inderdaad niks zo fijn als een beetje kunnen klagen als je je niet lekker voelt. Succes bij het doorspitten van die clausules
    Mooie vergelijking: overdrijven versus vette sju 🙂

    @Marion: jij bijna 50? Ongelooflijk, zo jong nog en toch al zo volwassen schrijven 🙂 ik ga je column lezen. ik volg een aantal van je blogs. waar kan ik hem vinden?

    1. Beterschap allebei trouwens!
      Enne, Mark, volwassen? Thx 😉
      Mijn columns worden gepubliceerd op het intranet van onze hogeschool, dus niet toegankelijk voor het grote publiek. Daarom plaats ik ze op Doldriest, met tag Avans. Je kunt ze ook vinden onder het tabblad ‘Avans column’.

Plaats een reactie