Onze gezinsmobiel is een wagen vol met snufjes. Het is zo’n flexibele, alleskunnende 7-zitter. In een handomdraai tover je het ding van kindertaxi om in miniverhuiswagen. Gisteren nog verhuisde ik een heleboel grof vuil naar de vuilstort. Niks aanhangertje huren, gewoon alle stoelen eruit en de hele zooi in de auto kieperen.

De auto voelt of ik mijn autosleutel, een soort dikke credit kaart met een paar knopjes erop, bij me heb. Als dat zo is, kan ik het portier gewoon open doen. Ik pak de handgreep vast en “klak!”, de deuren worden ontgrendeld. En er is geen contactslot. Nee, op het dashboard prijkt een grote knop met “Start” erop. Als je de koppeling intrapt en op die knop drukt, dan start de motor. Autodieven hebben natuurlijk geen schijn van kans, want zonder pasje krijg je de deur niet open en als dat toch lukt, dan blijft het stuur op slot en werkt die start-knop lekker niet. Allemaal heel slim en eenvoudig. Kind kan de was doen. Ja, totdat die snufjes je laten barsten. Dan begrijp je niet waarom je in hemelsnaam voor die snufjes was gegaan. Het kan namelijk allemaal stuk!

Gisteren, bij de vuilstort, toen ik al mijn grove vuil in de juiste containers had geslingerd, nam ik weer plaats achter het stuur. De boordcomputer herkende mij meteen en liet me via de display vriendelijk weten dat de auto kon worden gestart. Dus ik druk op de knop. Niets gebeurt. De boordcomputer vertelt me dat het stuur nog op slot staat. De handleiding geeft me gelukkig wel valse hoop, want bij het rijtje storingen die je zelf kunt verhelpen staat ook wat je kunt doen als “stuurslot niet ontgrendelt bij het starten van de motor”. Ik moet dan de startknop ingedrukt houden en tegelijkertijd aan het stuur draaien. Een kunstje opzich dat dus ook nog eens niet werkte. En dan verwens je die mooie luxe gadget op wielen tot een hoop schroot dat daar ter plekke in de oud-ijzer-container gesmeten kan worden. Het ding kon me op dat moment even helemaal gestolen worden, en dat kón dus niet omdat ‘ie vast zit in de antidiefstal-stand!

Verslagen bel ik de pechcentrale van mijn autoverzekering. Die stuurt snel een mannetje dat, heel bemoedigend, maar gelijk met een grote sleepwagen komt aanrijden. Hij probeert nog iets met een reset van de boordcomputer door de accu los te koppelen. Werkt natuurlijk ook niet. Meneer Renault, die antidiefstalfunctie van jullie werkt té goed! Einde van het verhaal is dat ik moet worden weggesleept. Gelukkig zijn we daar dan weer voor verzekerd. Even later tuf ik gezellig keuvelend met het mannetje van mijn autoverzekering door het Drentse landschap naar de garage. En vandaag krijg ik te horen dat het stuurslot niet luistert naar de kaartlezer. Ik zeg nog kwasigrappig dat ‘ie die kaartlezer dan eenvoudig wat luider moet afstellen. Ha ha, nee, er moet echt een nieuw stuurslot in meneer. Kosten: 500 euro!. Wat een strop. Niks grappigs meer aan.

Powered by ScribeFire.