perfectie

Vanochtend keek een man met een woeste en verwilderde kop mij vanuit de badkamerspiegel aan. Hij had een stoppelbaard van minstens 8 dagen en een wild woekerende bos met grijze haren. Eerst maar eens wat aan die baard doen, dacht ik. Dus ik vulde de wasbak met loeiheet water. Met een dampende washand temde ik de stoppels zodat ze minder weerstand zouden bieden aan het scheermes. Met de kwast draaide ik een portie stevig schuim en bracht dat aan op de baard.

Onlangs zag ik op televisie een keer dat ik dat al die jaren op de verkeerde manier deed. Sindsdien doe ik het zoals die tv-barbier het voordeed. Je moet het schuim met ronddraaiende bewegingen in je baard masseren. En als je het gebied rond je mond inschuimt moet je je lippen even naar binnen zuigen. Een prettige toevoeging aan het scheerritueel.

Het is dus eigenlijk vooral een kwestie van (nog) meer aandacht. Het scheren is daarna echt prettiger. Ik heb een vaste route over mijn gezicht, en de stoppels laten zich gewillig door het scheermes meenemen. Op dit moment zweer ik het bij zo’n 5-bladig geval van het merk met die zwaarden. Ondanks de belofte van de reklame moet ik wel vaker over hetzelfde stukje om een glad resultaat te behalen.

Als met zoveel dingen heb ik eigenlijk nooit zin om me te scheren (vandaar een baard van 8 dagen), maar als ik eenmaal bezig ben dan vind ik het een heerlijk werkje. Aandacht voor mezelf. Zolang ik maar de tijd heb om dat rustig te kunnen doen. Als ik me haastig scheer is het resultaat daar ook naar: overal gemiste stoppels en een geteisterde, vlekkige huid. Maar als ik de tijd neem en met aandacht scheer dan krijg ik een strakke, baby-zachte smoel. Aandacht is de essentie. Het ritueel van je uiterlijke verzorging is eigenlijk innerlijke verzorging. De Zen van het scheren.

Mijn vrouw heeft zo’n over priced stuk Apple. Een macbook of zoiets. Mag ze natuurlijk helemaal zelf weten. Het is alleen buitengewoon irritant hoe vanzelfsprekend goed alles op dat ding werkt. Het verklaart ook de zelfingenomenheid van de mensen die het bij hun macs en andere Apple-electronica zweren. Tuurlijk werkt het perfect.

Apple drijft hun perfectie door tot op het boosaardige. Als zij vinden dat de volgende iPhone perfecter wordt met een nieuw type connector, dan komt er een nieuwe connector. En zo mogen dan alle leveranciers van accessoires waarop je je iPhone kunt aansluiten, een nieuwe versie gaan produceren. Ze zullen wel moeten. Gebruikers van Apple-technologie verbazen zich openlijk over de mensen die genoegen nemen met inferieure technologie. Hoofdschuddend kijken ze toe hoe we worstelen met onze zielige, onbetrouwbare apparaatjes en vragen dan: “waarom koop je dan ook geen échte laptop?”.

Berijders van auto’s die zijn ontworpen voor perfecte wegligging en rijgedrag, meestal Mercedes, BMW of Audi, gedragen zich trouwens op een manier die vergelijkbaar is met de pedante nuffigheid van de Applefielen. Vanzelfsprekend soepel zoeven ze over het asfalt. Vol vertrouwen in de veiligheid en stabiliteit van hun onfeilbare bolide rijden ze met onverminderde snelheid door en geven ze zelfs flink gas bij waar veel lagere adviessnelheden op de borden staan. Die borden zijn niet voor hen, maar voor al die nietige berijders van inferieure auto’s. En op feestjes en zo vragen ze zogenaamd lollig bedoeld: “wil je eens in een échte auto rijden?”

Het is dus een kwestie van tijd voor Apple met een eigen auto op de markt komt. Het krijgt de fantasieloze naam “iCar” en er zal een belachelijke run op komen. Natuurlijk rijdt het op een afwijkende brandstof waarop het perfect en pedant zuinig rijdt, waardoor er speciale pompen moeten worden bijgeplaatst op alle tankstations. Ik zie ze al voor me, die zelfingenomen smoelen van die iCar-rijders als ze de brandstofslang eenvoudig vastklikken aan de ook al afwijkende maar perfecte opening van de brandstoftank van hun iCar. Achteloos vanzelfsprekend houden ze hun iPhone even tegen de zijkant van de pomp, en de iCar wordt in luttele seconden zonder morsen volgetankt en ze kunnen meteen doorrijden, want de brandstof is ook gelijk al betaald. Perverse perfectie!