Wat valt er over moi te zeggen? Moi is de nabuurschapsgroet van de Groningers en staat qua verfijning in enorm contrast tot het Franse woordje voor ik/mij. Wat valt er dan nog over mij te zeggen? Dat ik op dit podium aan de orgel draai om iets over te brengen. Wat precies, weet ik ook niet. Maar ik leg mezelf wel regels op. Waarvan de belangrijkste dat ik nooit de eerste zin mag beginnen met “ik”.

Mijn schrijfsels zijn ook echt verwoede noten, want zo voelen ze. Ik moet vaak iets kwijt over iets wat ik vind of voel. Verwondering, verbazing, opwinding, verbijstering, bewogenheid, verheldering. Dat soort dingen. Vaak filosofisch. Ook uit ik hier openlijk mijn ergernis en verbazing over andermans rare fratsen. Verder ben ik een taalvrijer, en als ik echt veel tijd heb, schrijf ik een verhaal in 6 woorden of zelfs een gedicht.

Dit verhaal vat mijn motivatie om te bloggen ook mooi samen: “En toch, ik blog“. Ik blijf maar bloggen, want het helpt me om mijn perspectief terug te vinden als ik het kwijt ben. En het helpt me om mezelf terug te vinden als ik mezelf kwijt ben. Het heeft me geholpen om mijn eigen weg weer terug te vinden na een slepende echtscheiding.

En ik zeg eigenlijk al sinds mijn jeugd dat ik ooit een boek wil schrijven, nog steeds niet gedaan. Misschien zou ik eens kunnen beginnen met het bundelen van wat creaties op dit blog. Met die gedachte speel ik nog even rustig door en schrijf gewoon lekker met afgemeten dwang hier verder.