Van de ene in de andere verbazing vielen we. Een eindeloos strand vol wonderschone creaties die de golven er hadden gedrapeerd. Fossielvormige plantenslierten die achteloos mooi lagen te wezen tussen de schelpen. Fel gekleurde kluwen die scherp afstaken tegen het grijze, natte zand. Slierten kelp, vervlochten met feloranje touw. Drijfhout waaraan baby-oestertjes zich hadden vastgeklampt. Een plompverloren Antwerps viskrat. De verdwaalde bovenkant van een speelgoed-bestelbus. Al die zeezooi bood zowel een schoon als onheilspellend aanblik. Wij wentelden ons echter in louter strandjuttersgeluk en kiekten de batterij van de telefoon zowat helemaal leeg. Hand in hand liepen we daarna door de duinen terug. Verliefder dan ooit.