“Als ik met een schuin oog naar de klok kijk, zie ik dat we niet heel veel tijd meer hebben”, zei iemand laatst in een vergadering. Hij zei er nog wat dingen achteraan, maar ik was blijven steken bij “met een schuin oog kijken”. Mijn hoofd ging erop aan. Hoezo schuin kijken met één oog? Dat andere oog gaat toch vanzelf mee schuin staan? Of is het de bedoeling dat ik die andere dichtknijp terwijl ik met die andere schuin kijk? De kwestie liet me niet meer los. Natuurlijk moet ik het niet zo letterlijk nemen, maar ik kan het niet helpen. Mijn hersenen struikelen er gewoon over. Het zit scheef en iedereen weet dat. Waarschijnlijk moet ik hier maar weer gewoon een oogje toeknijpen en het met mijn andere oog schuin door de vingers zien.
- Reactie
- Herbloggen
-
Abonneren
Geabonneerd
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Verwoede noten 
ik kijk reikhalzend uit naar je volgende observatie naar de taal
🙂
Misschien zou de uitdrukking moeten zijn: met een scheel oog. Al is dat ook weer een struikelblok voor je hersenen, vermoed ik. 🙄
Inderdaad een mentaal struikelblok, want scheel kijken kan niet met één oog 🙂
Juist wel maar ik ben geen oogarts.
Nu ik erover nadenk, mijn eigen rechteroog staat iets naar buiten. Dankzij een prisma zie ik alles wel recht. Dus ik moet je gelijk geven!
Zei ik toch.