Langs de weg lag ze
Mooi te wezen
Zilveren strepen
Op haar zij
Voorpootjes gekruist
Staartje poezelig gevleid
Argeloos geschept
Gracieus gestorven
mijn creative zelfhulp blog bij (on)alledaagsheid
dingetjes enzo
Handboogschietvereniging Nijeveen/Meppel
Columns
Muziek, taal, poëzie
Je wordt geboren, je leeft een tijdje, je begrijpt er geen bliksem van en je gaat dood (Belcampo)
Schrijven is het samenspel van autobiografie, overdrijven en verzinnen.
Pijn en poëzie op de werkvloer.
Leuk dat je hier op deze site terecht bent gekomen
thuishaven voor blogs vol literair talent
Zij. Diversen.
Et maintenant les carottes sont cuites
korte schrijfsels vanuit mijn onderbuikadres
een platform vol fietsbeleving
Style is to forget all styles
Interessante, leuke, toffe en bijwijlen humoristische stukjes over taal
Verwoede noten 
Ach, wat zielig. Maar erg mooi geschreven, Mark.
Heel zielig. Ik ben een kattenvriend. Ik pleit voor poezenviaducten en meer “pas op, overstekende katten”-borden.
Dan helpen negen levens ook niet…
Zouden kattenogen ze misschien beter zichtbaar maken in het donker?
De like geldt natuurlijk voor het mooie gedicht, niet voor het feit op zich. Ik ben een kattenmens en heb al menig harig monstertje ten grave gedragen. Vreselijk hoe dat ingrijpt in een mensenleven. Overigens geloof ik niet dat de twee ekstertjes door katten uit het nest zijn gehaald. Zo hoog klimmen ze niet.
En ja, de één zijn dood is de ander zijn blog….
Bedankt voor de like :-). Zelf ook al menige kat verloren. Altijd een drama inderdaad. En soms zijn het ook echt monsters. Ooit kwam onze grote rode kater (Peter, platgewalst door een tientonner op de drukke weg) thuis met een heel duur uitziend postduifje. Hopelijk was het geen kampioen…