Via een Chinese website had ik een dag of 10 geleden een reparatie-kit besteld om de kleine spelcomputer – zo’n Nintendo DS Lite – van onze zoon te repareren. Er viel nog goed op te spelen, maar er was een scharniertje afgebroken van het klapschermpje. Daardoor klapperde dat schermpje alle kanten op. Toen ik eens googlede naar een manier om dit te fixen, kwam ik de zogehete “DS housing repair kit” tegen. En het koste geen drol, dus meteen besteld. Voor de goede orde: een drol koste in dit geval gevoelsmatig rond de 10 euro.

Gisteren viel er een dan dus een pakketje vol met Chinese tekentjes erop, in onze brievenbus. Ik ging er dezelfde avond om 8 uur nog mee aan de slag, wat betekent dat ik het kijken van het NOS-journaal en de bijbehorende bak koffie, beide behoorlijk heilig, liet schieten. Dat vervangen van die housing zou ik wel “eventjes” doen, dacht ik. Juist, niet dus.

Eerst moest het ding uit elkaar, maar al snel zat ik vast. Er loopt klein plat kabeltje met tienduizend kleine koperen lijntjes erin van de basis (het moederbord, wat helemaal niets heeft te maken met servies) van het ding, door het scharnierende gedeelte, naar het klapschermpje. Dat kabeltje moest op een of andere manier los, maar hoe? Doorknippen en weer vast solderen? Gelukkig vond ik op Youtube een handig instructiefilmpje:

Dankzij het filmpje had ik een uurtje later de hele Nintendo DS in een paar-honderd priegeldeltjes uitelkaar op tafel liggen. De wijzer van de klok stond toen al dik voorbij de 10. Goed, dat “eventjes”, was nu dus al “de hele avond” geworden, en ik moest het ding ook nog weer in die nieuwe behuizing zien te wriemelen. Maar in elkaar zetten is toch gewoon het omgekeerde van demonteren? Dus ik speelde het filmpje gewoon even achteruit af.

Vol goede moed ging ik aan het werk. Natuurlijk wist ik het nu allemaal wel, dacht ik. Een snelle 10 minuten later had ik het klapschermpje al weer helemaal in elkaar zitten. Met een luide klik sloten de nieuwe plastic behuizingsdelen van het klapschermpje stevig in elkaar, met alle electronica die daar in hoort er weer netjes tussen. Alle electronica? Shit, daar lagen nog het microfoontje en de wifi-antenne. Kon ik de boel weer open trekken.

Het was bijna middernacht toen ik triomfantelijk de onderkant van de behuizing dichtklikte. Dat was een precies werkje, want aan de achterkant van een DS zitten twee grote aktieknoppen. Die zitten vast aan een klein priegel-asje waaraan een nog priegeliger springveertje zit. En je weet wat priegelige springveertjes doen. Die springen er bij de minste trilling uit. Gelukkig geen aardbevingen die avond, en met ingehouden adem lukte het mij dus om de boel dicht te klikken. Alles zat erin. Tijd voor de grote test.

Wat denk je? Juist, er was iets mis. Maar één van de twee schermpjes deed het. En je raadt het al, ik moest zo’n beetje het hele ding weer open maken, want ik had namelijk dat platte kabeltje met die 10-duizend koperen lijntjes erin, niet goed vastgemaakt. Die zat een fractie van een micrometer niet goed in het contactje op het moederbord. Ik weet niet waar ik het geduld en de kalmte vandaan haalde, maar het is me weer gelukt om alles weer in elkaar te zetten. En nu doet íe het weer. Een jaar van mijn leven zit in deze Chinese priegeloperatie, ik weet het zeker.

Powered by ScribeFire.