Ja noch nee zeggen. Jeen dus. Een jeen gaat vaak gepaard met een typische beweging van het hoofd. De nekspieren van de jeenzegger lijken ook niet goed te weten hoe ze nu moeten bewegen. Het hoofd kantelt een beetje heen een weer en knikt ook wat. Ook worden de mondhoeken in een gepijnigde grimas getrokken. Mijn gesloten vraag brengt mijn jeenzegger duidelijk in benarring. Eigenlijk zie ik de jeen al op het gelaat verschijnen voordat het uit de mond komt.
Een jeen doet mij inwendig ineen krimpen. Een opmerkzame jeenzegger zou mijn ongemak (lees: irritatie) kunnen waarnemen. Heel even knipper ik namelijk een keertje met mijn ogen. Eigenlijk wil ik op dat moment mijn schouders dramatisch laten zakken, mijn blik naar de grond richten en vertwijfeld mijn hoofd schudden. Maar ik onderdruk het geroutineerd en ontvang wat er allemaal nog op de jeen volgt, want op een jeen volgt ook altijd geheid een lezing.
Mijn alter ego steekt zijn irritatie natuurlijk niet onder stoel of bank, onderbreekt de noodlottige jeenzegger midden in de lezing en vuurt er een reeks vragen op af zoals: “Wanneer voelde jij je het laatst gelukkig? Wat is je diepste verlangen? Hoe ga jij om met sarcasme?”.
Verwoede noten 
je kunt ook in de spiegel kijken zonder dat je je eigen ogen ziet,anders de spiegels maar beter opbergen voordat ze je noodlottig worden
je kunt ook in de spiegel kijken zonder dat je je eigen ogen ziet, anders maar beter de spiegels opbergen voordat ze je noodlottig worden
Spiegels zijn doorgaans glashelder. Of bedoelde jij dat ook?
misschien niet. Ik worstel met : een opmerkzame jeenzegger, hoewel ik me afvraag of die bestaan
Vervolgens omschrijf je je eigen onduidelijke antwoord op de jeenzegger, je gedraagt je als een opmerkzame jeenzegger (die dus bestaat of kan bestaan), met een heel ander antwoord dan het antwoord van je alter ego.
Ik lees hierin het probleem van de liberaal humanist, (wat ik zelf ook was tot ongeveer 2015) en de oplossing is sociaal humanist worden die het individu ziet als onderdeel van een groep.
Waarbij het mogelijk is een ander lid van de groep te bekritiseren op een onderdeel, omdat niet alle onderdelen van alle groepsleden overeenkomstig zijn om een groep te kunnen zijn.
En een ander lid van jouw groep kan zonodig bij jou een afwijkende eigenschap bij jou bekritiseren, dat hoef je niet perse bij voorbaat ook bij jezelf te doen. Je kunt die eigenschap gewoon, eventueel per ongeluk, niet waarnemen als je onder een bepaalde hoek in de scheerspiegel kijkt
Ik heb inderdaad ten onrechte de eigenschap van het jeen zeggen gekoppeld aan beperkte opmerkzaamheid. Ik heb de tekst erop aangepast. Goed dat je deze spiegel voor hield, Jan.