’t Is niet ingewikkeld, dat niet. Maar wel moeilijk. Snap je? Het gaat vooral om volhouden en niet terugvallen in oude gewoontes. En dat is dus heel moeilijk.

Soms moet je weer even leren om de dingen te zien zoals ze echt zijn. Terug naar de essentie. Dan moet je je luchtkastelen loslaten, en dat is vreselijk moeilijk. Niet ingewikkeld. natuurlijk, want ’t is gewoon een kwestie van niet meer vasthouden aan zinloze percepties en virtuele verworvenheden. Een minimale inspanning dus. Of nee, een ontspanning. En dat is dus zo on-we-zen-lijk moeilijk.

Vastklampen aan oude gewoontes en schijnwerkelijkheden is vele malen makkelijker. Oneindig veel gemakkelijker. Je vreest voor gezichtsverlies, maar eigenlijk ken je je echte gezicht niet meer zo goed. Wat er bij gezichtsverlies eigenlijk gebeurt is het omgekeerde. Je krijgt even je echte gezicht weer terug. Zoals het er echt uitziet. Je zou dat moeten zien als een geschenk in plaats van een kwelling, maar je raad het al, dat is fe-no-me-naal moeilijk.