beslommeringen

Graancirkels

Laatst moest ik ineens aan graancirkels denken. Het kwam door iets dat iemand tegen me zei in een e-mail. Zeggen en schrijven lopen vaak een beetje door elkaar. Zijn verhaal kwam er niet letterlijk op neer, maar ik haalde eruit dat we in ons dagelijkse werk allemaal netjes in een soort vaste kringetjes moeten lopen. En toen gebeurde het dus.

Ik zag ineens voor me hoe we allemaal, iedere dag graancirkels maken. Ieder in zijn eigen werkgebied. En ik bedacht dat je de patronen van de graancirkels helemaal niet ziet als je zelf in het graanveld loopt. Alleen vanuit de hoogte zijn ze zichtbaar. Hogerop zweven onze leiders. Zij overzien hoe wij onze graancirkels maken. Dat is hun werk. Zelf lopen ze natuurlijk ook netjes in vaste kringetjes, zoals aangegeven en aangemoedigd vanuit hun leider, die nóg hoger zit.

Een leider stuurt, begeleidt, moedigt aan en jaagt aan, vanuit een bepaalde overtuiging. De graancirkels moeten natuurlijk steeds beter worden. Mooier en groter. Want onze buren kunnen het ook, of juist nog niet. En we moeten ze steeds sneller kunnen maken.

Een leider moet soms moeilijke keuzes maken. Gelukkig zijn er adviseurs die inzicht geven in de keuzemogelijkheden en de gevolgen van die keuzes. Adviseurs draaien in hun eigen vaste kringetjes, zodat ze weten welke behoeften er zijn en wat er speelt. Hoe beter hun kringen, hoe meer invloed ze hebben met hun advies. Hoe hoger de kringen zijn waarin zij verkeren, hoe meer zicht zij hebben op de graancirkels, en hoe meer invloed ze hebben op de patronen die worden gemaakt.

Het gaat natuurlijk allemaal om samenspel en harmonie in het verwezenlijken van een hogere missie. Iedereen is belangrijk, van de top tot op de bodem. De vaklieden in het veld pletten de halmen steeds weer in de gewezen richting. De leiders daarboven bewegen hun mensen steeds weer in de gewezen richting.

De hoogste baas draait zijn dagelijkse rondje langs zijn directeuren. Hij heeft belangrijke informatie. Zijn adviseurs hebben hem ingefluisterd dat er een nieuwe wet aangenomen is welke bepaalt dat 40% van alle graancirkels vierkant dienen te zijn. En de buren zijn al bij 20%….

My Precious Lie

Last night I slept poorly
I seem to have lost my lie

I think it lies low
to hide from the truths

Torturing truths that haunt me
Driving away the lie I cherisch most

Everyday worries paint too vivid pictures
On the inside of my buzzing skull

My headlights won’t switch off
Preventing me from submerging into my lie

If I could smash those lights
Smother the echoing worries

If I could just flush my mind
Paint black the inside of my skull

Worriesome truths be gone!
Come back to me, my precious lie!

Ontloop je beslommeringen niet

Dit is beslist het zwaarste woord van de Nederlandse taal: beslommering. Spreek het maar eens uit: buh-slom-me-ring. Vooruit, nog eens: buh-slom-me-ring. Zo zwaar op de tong. Alleen het meervoud ervan is nóg zwaarder. Op gegeven moment krijg je de smaak van droge aarde in je mond. Beslommeringen zijn heel aards, vandaar die smaak. Oppergod Odin stuurde zijn zoon Thor zelfs op stage bij de aardbewoners, om te leren wat beslommeringen zijn.

Als ik een beslommering herken voor wat het is, dan wil ik er met een grote boog omheen lopen, want er liggen namelijk al genoeg beslommeringen op mijn schouders. Een beslommering is een last die je lang met je meedraagt. Een beslommering vermoeit. Een beslommering kom je niet gemakkelijk vanaf. Een beslommering is een soort wurgcontract dat je ooit vrijwillig en met energie aanging.

Beslommeringen vermommen zich vaak eerst als verlangens en dromen. Je kunt verlangen naar een eigen kind, dromen van een eigen huis, hunkeren naar meer aanzien en macht. De beslommering komt uit zijn schulp als de verantwoordelijkheden om de hoek komen kijken. En soms liggen de naakte beslommeringen gewoon ineens voor je voeten. Hulpeloos kijken ze je aan. Íemand moet het toch doen, denk je bij jezelf, en je hebt er weer een verantwoordelijkheid en een zorg bij.

Gelukkig kunnen beslommeringen draaglijk worden gehouden door waardering en erkenning. Met een compliment kun je er weer maanden tegenaan. Ironisch genoeg zien we een uitbreiding van verantwoordelijkheden (promotie) ook als een erkenning. Mensen die al veel verantwoordelijkheden en zorgen hebben, kunnen meer hooi op hun vork erbij hebben dan mensen met weinig verantwoordelijkheden. Als je al veel kinderen hebt, dan kan er nog makkelijk eentje bij. Leiderschap over en verantwoordelijkheid voor steeds meer mensen gaat je steeds makkelijker af. Beslommeringen maken je dus ook meer flexibel, veerkrachtiger, sterker en robuuster. Kortom: ontloop je beslommeringen niet, want ze maken je een beter mens. Begrepen Thor?