Deze maar

“Deze maar doen dan, meneer?”, vraagt de mevrouw vanachter haar kassa als ik mijn waren op de balie plaats. Deze maar doen. Alsof ik een betere keuze had kunnen maken. Alsof ik eindeloos heb staan wikken en wegen, en dan toch nog met deze artikelen bij de kassa uit kom. Ik kijk er vertwijfeld naar. Deze dan maar? Waarom eigenlijk? Ik draai mijn hoofd in de richting van de afdeling waar ik enkele minuten geleden nog wikte en woog. Ik kan mijn waren hier vandaan onmogelijk zien, maar ik tuur voor alle zekerheid nog eens grondig. Al was het maar om de schijn van nadenkendheid te wekken. Dan kijk ik de mevrouw meewarig aan en verzucht moedeloos: “Ja, deze in hemelsnaam dan maar”. De pinautomaat bliept evengoed genoeglijk het bedrag van mijn rekening.

6 comments

    1. Ach, eigenlijk weet ik dat ook niet zo goed. Het hangt ook van de winkel af. Bij de supermarkt vragen ze me bij de kassa nooit of ik al die spullen op de lopende band dan maar wil kopen. Ik vond het ineens een interessant fenomeentje die me aan het denken zette. Als mijn bloemist/drogist/schoenenverkoper (om maar wat voorbeelden te noemen) het niet zouden doen, zou het me ook opvallen.

      Beantwoorden

      1. Nou, als ik bij de supermarkt in het dorp drie artikelen op de stilstaande lopende band leg vragen ze het de laatste ook al. Misschien vinden ze het te weinig.

  2. “Heeft u alles kunnen vinden?” is ook zo’n overbodige vraag. Hierbij wordt de indruk gewekt dat je de kans zou krijgen om de vraag negatief te beantwoorden en de kassierster in dat geval vanachter de kassa zou komen om jou vervolgens tot bij het niet gevonden product te begeleiden.

    Beantwoorden

Plaats een reactie