Waarschuwing: dit verhaal heeft een hoog IT-nerd-gehalte. Je kan nu nog stoppen met lezen!

Wij zijn een door en door beta-familie, dus leerden wij onze zoon, tijdens de zomervakantie vorig jaar (in Zweden, waar anders?), de grondbeginselen van het programmeren. Maar wij hadden natuurlijk geen laptops of zo mee, want zo geeky zijn we dan ook weer niet, dus ging het op ouderwets papier. Ik schreef even een sterk versimpelde versie van de programmeertaal java op, en gaf hem allerlei steeds moeilijker wordende oefeningen die hij op papier kon uitwerken. Hij vond het geweldig en pikte het razendsnel op.  

Nerd junior was ook jarig in de vakantie en hij kreeg tot zijn grote verbazing een heuse smart phone. “Kan ik dan straks mijn eigen apps programmeren, Papa?”, vroeg hij meteen. En tijdens de rest van de vakantie kwamen er talloze prachtige ideeën voor apps, waaronder eentje waarmee hij digitaal kon turven hoeveel Nederlandse auto’s hij zag in Zweden.

Na de vakantie wilde hij natuurlijk meteen in ’t echt programmeren en dan ook gelijk maar apps voor zijn telefoon. Dit vond ik alleen nog een behoorlijke brug te ver, maar ik maakte wel een account voor hem aan op Scratch. Dit is speciaal voor leerlingen van groep 8 ontwikkeld. Het programma moet je vrij letterlijk tekenen en bij elkaar slepen. Hieronder zie je hoe een stukje scratch-programma eruit ziet. 

Na een jaartje scratchen is mijn bolleboosje er aardig op uitgekeken en wilde hij nu toch echt eindelijk eens een app kunnen maken. Dus Papa Nerd ging weer eens rondgooglen en stuitte op Android Script. Hiermee kun je je apps “gewoon” met je telefoon zelf programmeren in javascript. De app stelt je zelfs in staat om vanaf een laptop die via wifi in verbinding staat met je telefoon, de programmaatjes te typen, testen en debuggen op een groter scherm. Helemaal top natuurlijk. Dit heeft hij nu een kleine maand op zijn telefoon, en meneer heeft zijn eerste app al gemaakt: een appje waarmee hij straks in de zomervakantie de tegengekomen Nederlandse auto’s kan tellen. Ik bedoel maar. Wat een heerlijke smartkid. Niet dat ik trots ben of zo, helemaal niet…