Wanneer ben je nou eigenlijk een fenomeen? Het betekent eigenlijk toch niet meer dan dat je iets kan dat observeerbaar is? Wat is daar toch zo speciaal aan? Iedereen is dan toch fenomenaal? Wat is dit voor vreemd verschijnsel, ja, fenomeen dat wij aan het woord “fenomeen” meer betekenis toekennen dan dat het letterlijk betekent? Komt dat omdat fenomenen geacht worden zeldzaam te zijn? Zijn, in die überbezeichniss, alleen dingen die je zelden tot nooit kunt observeren fenomenaal? Dat is toch eigenlijk bijna het tegenovergestelde van de letterlijke betekenis van “fenomeen”? Zijn fenomenen eigenlijk anomalieën? Zijn alleen uitzonderlijke verschijnselen fenomenaal? Zou je kunnen zeggen dat wij fenomenen dus eigenlijk niet normaal vinden? Zijn fenomenen abnormaal? Is fenomenaliteit dan ook een rekbaar begrip? Ik bedoel, kun je ook een beetje fenomenaal zijn? Kun je fenomenaliteit aanleren? En kan je je eigen fenomenaliteit vergroten? Bestaat het begrip “fenomenaliteit” überhaupt? Is er behoefte aan dat woord? Of is het een fenomenaal onzinnig woord? En waarom stel ik alleen maar vragen? Is dat wel normaal? Is dit sowieso niet de meest fenomenale flauwekul die je ooit hebt gelezen? Besef jij je zelf eigenlijk wel hoe fenomenaal je bent dat je dit leest?